મારું કામ ક્યારે કરું ?

મારું કામ કયારે કરું?


સરસ મઝાની સવાર ઊગી.
પિતાને મેં પૂછ્યું, ‘મારે શું કરવાનું આજે?’
પિતા કહે , ‘લે આ કામ તો હું જ કરીશ.
પણ લે
આ મારું કામ આજે તારું.
જા – જઈને કામ કર.’
હું તો કામને સાચવીને હૃદયમાં વીંટીને નીકળી.

સહુથી પહેલા મળ્યા તેનું નામ મમ્મી પપ્પા. એ કહે, ‘આમ કર. – તેમ કર’
મેં એ કામો કરી તો નાખ્યા
અને પછી
– મેં કહ્યું, ‘મારું કામ ક્યારે કરું?’

પણ મારું કામ તો મેં સાચવી, સંભાળીને હૃદયમાં વીંટીને મૂકયું હતું.
મમ્મી પપ્પા નામની વ્યક્તિઓએ કહેલા
એ કામ કરતા કરતા ઓર કોઈ મને મળ્યું.
એમનું નામ પતિ અને એનું કુટુંબ.

એ લોકો કહે ,’આમ કરને તેમ કર’
મેં એ કામો કરી તો નાખ્યા
અને પછી
મેં પૂછ્યું, ‘મારું કામ ક્યારે કરું?’
પણ મારું કામ તો મેં સાચવી સંભાળીને હૃદયમાં વીંટીને મૂક્યું હતું.

પતિનાં અને એના કુટુંબના કામ કરતા કરતા કરતા
પછી કોઈ એક વાર બીજી બે વ્યક્તિ મળી નામ એનું દિકરો ,દિકરી.

એ લોકો કહે, ‘આમ કર. ને તેમ કર’
મેં એ કામો કરી તો નાખ્યા
અને પછી
મેં પૂછ્યું ‘મારું કામ ક્યારે કરું?’

પછી ----- પછી ----- પછી------
ઘણા બધા, ઘણી બધી વાર મળ્યા.
બધા કહે, ‘આમ કર. તેમ કર.’
મેં પુછ્યું, ‘મારું કામ ક્યારે કરું?’
પણ મને કોણ કહે, ‘લે તને પિતાએ આપ્યું છે.
તેં સાચવી સંભાળીને હૃદયમાં વીંટીને રાખ્યું છે એ કામ તું કર?’
લો મેં આ કહી દીધું.
‘આમ કર. તેમ કર.’
પણ હૃદયમાં વીંટીને લાવી છે.
એ કામ પહેલા માં પહેલું કર.


પછી પિતાએ આપેલું, સાચવી સંભાળીને હૃદયમાં વીંટી રાખેલું કામ
ખોલીને જોયું તો બધાજ કામ થઈ ગએલા હતા.

સુખી થાઓ અને જાડા થાઓ અને જાડા થાઓ અને સુખી થાઓ

આપણા હ્યાંલા પાહલ્યાત કા ?
ઊંચી સડપાતળ બાંધા ગૌરવર્ણ કે શ્યામવર્ણ.
તે બધુ તો ઠીક,
પણ એક વાતનું બહું કુતુહલ થાય.
તે સડપાતળ બાંધા !
તે હેં આ માત્ર સડપાતળ બાંધાવાળાઓ જ કેમ ગુમાઈ જતા હશે?
શું એ ચોર (અપહરણ કરનાર માણસ ચોરી જ જાયને ? )એમ સમજતો હશે કે આવા સડપાતળ બાંધા વાળા ને ઉંચકી જવું સહેલું હશે. ?
જાડીયાઓને ઉંચકી જવાનું આળસ આવતું હશે ?
કે પછી આ સડપાતળ બાંધા વાળા ઓછું જમશે. ?એવી શ્રધ્ધા હશે.
પણ એવું એ લોકોએ ન કરવું જોઈએ.
બધા જાડીયાઓ કાંઈ વધુ ખાતા નથી.
અને બધા સડપાતળ બાંધાના માણસો બધા જ કંઈ ઓછું જમતા નથી
(અમે રોટલી વણનાર છીએ. એટલે આ બાબતમાં અમારો મત Experts’s opinion જેટલો માન્ય ગણાવો જોઈએ)
અને કદાચ જાડીયાઓ વધારે ખાય.
તો પણ ભલે થોડો દયાભાવ ભલે ઓછો રાખી સડપાતળ બાંધાવાળાને આપો છો એટલી જ રોટલીઓ જાડા લોકોને આપો.
આમ પણ ઓછી રોટલી ખાશે અને થોડા સુકાઈ જશે તો થોડું પુન્ણ લાગશે.
એક કિલો વજન ઘટાડવાનાં એ જાડીયાને કમસે કમ 1000 રૂ આપવા પડતે તે તો એણે નહીં આપવા પડે !!ખરે ખર તો જાડા લોકો ને લઈ જતી વખતે 1000રૂ જોઈએ તો વધારે માંગી લેવાનાં પણ જાડા લોકોનું અપહરણ પણ થવું જ જોઈએ.
જાડા લોકોએ મોર્ચો લઈ જવો જોઈએ.
અમને પણ ચોરી જાવ.
ભલા કેળા, કેરી લેતી વખતે આપણે મોટું મજાનું ફળ લઈએ
અને માણસને લઈ જતી વખતે મોટા જાડા માણસોની કિંમત ઓછી આંકો તે કેમ ચાલે?.

વળી જેનો બાંધોજ સડપાતળ હોય એને પોતાને જ ખાવાનું મળે છે કે નહીં કે પછી એને પોતાનેજ ખાવાના પણ વાંધા હોઈ શકે તો પછી અપહરણ કરનારને એ કે એનાં ઘરવાળાં પૈસા ખવડાવશે કે કેમ એનીશું ખાત્રી !. જાડા પાડા ભરાવદાર માણસનું અપહરણ કરો તો તમે વટ મારી શકો અમે આટલા મોટાને ઉઠાવી લાવ્યા અને એને ઘરેથી અપહરણના બદલામાં પૂરતા પૈસા ન મળવાનું રિસ્ક પણ ઓછું.ખાતે પીતે સુખી ઘર ના લોકો ને ત્યાંથી તમારું પેટિયું ભરાય એટલું મળીજ રહેશે.
માટે હે અપહરણ કરનારાઓ અપહરણ કરો તો જાડીયાપાડિયાનું જ કરજો . સડપાતળ બાંધા વાળાને એમને ઘરે જરા તાજા માજા થવા દેજો.પછી એક વાર જરા શરીર ભરાય પછી અપહરણ કરવાની જરા મજા આવે.લુખડા સુખડા લોકો ને સાઈકલ કે રિક્ષામાં કે મારૂતી વાનમાં લઈ જાઓઅ તો શું રૂવાબ પડે ! એકાદી ટાટા સુમો કે પછી મર્સીડીઝ લોરી માં અપહરણ કરો તો વટ પડી જાય.

અરે આ ડોકટરોએ પણ દાટ વાળ્યો છે બધો . કોલેસ્ટરોલ વધે.
હાર્ટ ડિસીઝ થાય વગેરે વગેરે . પણ ભલા એમાં બીજાનું શું જાય ?
જે કોઈ તકલીફ છે તે અમને જાડીયાઓને થાય છે તમારા - - -નું શું ગયું ?

સ્ફુલની મારી એક બહેનપણી ઘીવાળા સરની દિકરી..
બહુ જાડી હતી.
(ત્યારે હું સડપાતળ બાંધાની)
અને અમે એને જાડી જાડી કહી ચીડવીએ
તો ઝટ લઈને બાંય ચડાવી ને કહે ,’કે તારા બાપના રોટલા ખાધાછે ?
તારામાં હોય તાકાત તો તું જાડી થા ને.?’
અને મને લાગે છે કે એ કરૂણામયી મૈયાના આવા વારં વાર આશીષ વચનથી હું પણ ગોળમટોળ થઈ ગઈ.

પણ તે હેં ! કોઈ જાડા થાય. એમાં બીજાનું શુંજાય ?
જાડાને કપડું વધુ જોઈએ .
એટલે
ધીરૂભાઈ અંબાણીને મફતલાલને ફાયદો,
કપડા વઘુ જલ્દી ફાટે.
માટે દરજીને ફાયદો.
જાડા માણસને ખુરશી,ખાટલા ‘સરખા’ જોઈએ.એટલે સુથારનેય ફાયદો.
અને કદાચ વધુ માંદા પડતા હોય તો ડોકટરનેય ફાયદો .
પછી ભલા આ પાતળા થાઓ, પાતળાથાઓની શું રામાયણ. ?
હવે તમે જ કહો,
એક રૂમમાં કોઈ પ્રસંગે 30-40 બૈરાઓ ભેગા થયા હોય.
એમાં બધી સડપાતળ બાંધાવાળી સ્ત્રીઓમાં પેલી ‘ભારે’ શરીરવાળી સ્ત્રી કેવી ભરેલી ભરેલીને જુદી લાગે. ?
બહારથી બોલાવવી હોય તો કહી દેવાય.
પેલી જરા ભારે શરીરવાળા બેનને બોલાવજો અને એ બેન ઊભા થાય કે બધા ઝટ આઘાપાછા થઈ જગ્યા કરી આપે.

આ ભારે શરીરવાળા બેન. એ જાણે એડવરટાઈઝમેન્ટ છે.
ટીંગ ટોંગ ! અમે બહું સમૃધ્ધ છીએ. અમારે ઘેરે દુધ - ઘીની નદીઓ છે.
અમારું ઘર કેક,ચોકલેટનો પ્રદેશ છે.
બાઈબલમાં Promise land નું જે વર્ણન કર્યુ હતું.
એવા સમૃધ્ધિના પ્રદેશમાં અમે રહીએ છીએ.
અમારે ઘેરે કામ કરનાર નોકરચાકર છે.
[ કહેવાય છે કે જાપાન માં સુખી ઘરની સ્ત્રીઓ નખ લાંબા રાખતી એમ
જણાવવા કે અમારે ઘરકામ કરવું પડતું નથી ]
અમારી ઘરે કામ કરનાર નોકર ચાકર છે.
તેમ જાડી સ્ત્રી અને જાડા પુરૂષો સમૃધ્ધિનું પ્રતિક છે. સુખની એંધાણી છે.
સંતોષનો ઓડકાર છે.
ભલા પછી શા માટે ચોર એમને ચોરતા નથી ?

આ દુ:ખ દર્દથી ભરેલા સંસારમાં કવિઓના દર્દ ભર્યા કાવ્યો સાંભળી કેટલીએ સ્ત્રીઓને રડી રડીને શરદી થઈ જાય છે.
હાસ્ય, આનંદ કેટલું મહામુલૂં છે?
જાડીયાઓની ચાલ, હાલ અને છાલ માં(એડમે પહેરેલી છાલ એટલે કપડાં) બધામાં હાસ્યરસ સૂક્ષ્મરૂપે કે વિશાળરૂપે રહેલો છે.
અભિનવ ગુપ્તે એ સદીઓ પહેલાં રસ ક્યાં રહે લો છે તેના પર સંશોધન કર્યું હતું.
એ સંશોધનમાં જો જાડીયાઓને જોયા હોત તો હાસ્યરસ કયાં પ્રગટ થાય છે.
એ અંગે તેને શંકા ન રહેત.
જાડીયાઓ બોલતાં હોય, ચાલતાં હોય, હસતાં હોય,લપસતાં હોય ,પડતાં હોય , ઉભા થતા હોય, બેસતા હોય અરે ઉંઘવા જેવી નિષ્ક્રિય લાગતી ક્રિયા કરતા હોય તોય હાસ્યરસ વિભાવ બનીને સ્ફુર્યા કરતો હોય છે. જાડીયાઓ રડે તોય હસવું આવે. ગંભીર બેઠા હોય તોય હસવું આવે.
ચાર્લી ચેપલીનને એના genius અભિનય થી જે સાધ્ય છે, તે જાડીયાઓને સહજ સાધ્ય છે.
સડપાતળ બાંધાવાળી મા કેવી લાગે ?
જસોદા મૈયા, સડપાતળ બાંધાની કલ્પી શકો ?
‘સ્નેહ’ ભારોભાર ભરેલી, મશરૂની તળાઈઓ જેવા ખોળાવાળી અને છોકરાને ભૂલે ચૂકે મારે તો તેના હાડકા વાગે નહીં એવી જસોદામૈયા જોઈને જ કૃષ્ણ સડપાતળ બાંધાવાળી દેવકીને છોડીને જેલમાંથી નાઠા હશે.
Imagine જાડી મજાની સ્ત્રી જતી હોય અને આજુબાજુ બે, પાંચ બાળકો દોડાદોડી કરતા હોય એ કેટલું રમ્ય લાગે? લાગે કે આ બધાને સાચવી શકશે. સડપાતળ બાંધાની સ્ત્રીની આસપાસ ચાર પાંચ છોકરાં હોય તો બાળકોની જ નહીં પણ સ્ત્રીની પણ દયા આવે કે આ સ્ત્રી નું શું થશે?
સડપાતળ બાંધાની સ્ત્રી જોઈને જ કડક શિસ્તવાળી, કડક મીજાસની હશે એમ મનમાં ડર લાગે. અને જેનો હાથ જ લાકડી જેવો હોય તેવી મા હોય કે જમાદાર સાથે હોય તો શું ફરક પડે?
જાડી સ્ત્રીઓ ઝટ ચીડાય નહીં.
ચીડાયને તો મારવા દોડે નહીં.
દોડે તો એ બાળકને પહોંચે નહીં. પછી કેવી ફીકર ?
માટે જ કહું છું.
જાડાથાઓ અને સુખી થાઓ.સુખી થાઓ અને જાડા થાઓ.
જગતના દુ:ખોના તારણહાર હવે જો વિષ્ણું પાછો અવતાર લેશે તો જાડી સ્ત્રી તરીકે જ અવતરશે.
આમ પણ એનો એક પણ અવતાર સ્ત્રી રૂપે થયો નથી.આટ આટલા અવતારથી જે કંઈ ન સર્યું તો કદાચને આ છેલ્લે છેલ્લે પોતાની ભૂલો સુધારવા વિષ્ણુ સ્ત્રી સ્વરૂપે અને એ પણ ખાધે પીધે સુખી સ્ત્રી જેવા દેખાતા કલ્કિ માં જન્મ લઈ શકે.
કલ્કિ અવતરશે તો.માટે જ કહું છું,
“ કે કોણ જાણે ક્યારે વિષ્ણુ – કલ્કિ -જાડી સ્ત્રીના રૂપમાં તમને ભટકાયતો ?
(દુર રહીને જ પ્રણામ કરજો)”
ભગવાનના નવ અવતારમાં ભગવાને નવરસ પ્રગટ કર્યા.
હવે અંતિમરસ હાસ્યરસ માટે કલ્કિ અવતાર. જય કલ્કિ, જય કલ્કિ . જાડી સ્ત્રીઓને !!! અને કદાચ જાડા પુરૂષોને પણ નમસ્કાર.
[ જાડાપણું એટલે શાંતિનું પ્રતિક !
હિટલર, મુસોલીની, એલેકઝાંડર, અર્જુન કે (ભીમ ને બાદ કરતા) કોઈ લડવૈયો જાડો સાંભળ્યો છે ?
આ સડપાતળ બાંધાવાળાને જ લડવાનું, યુધ્ધે ચડવાનું, ભાગદોડી કરવાનું ગમે અને પોસાય.
જાડીયાઓ ન દોડે, ન દોડાવે, ન ખળભળાટ કરે ન કરાવે. બેઠા તો બેઠા, શાંત, સ્થિર,બહું હાલવું તેમને ગમે પણ નહીં અને પોસાય પણ નહીં.

આ અસાર સંસારમાં ‘ પેલો જાડીયો જો’ એમ કહીને હસનારા અને હસાવનારા સુખી થાઓ.
વધુ જાડીયાઓ થાઓ. વધુ સુખીને સમૃધ્ધ થાઓ.
દુકાળના પ્રતિક તરીકે હાડપિંજર અને સુકાળના પ્રતિક તરીકે જાડીયાઓ.

લગ્નના બારણે જાડીયાઓને જ સ્વાગત કરવા ઊભા (sorry) બેસાડવા જોઈએ.
અંદર દાખલ થનારા હસીને દાખલ થાય. સમૃધ્ધિમાં પ્રતિકરૂપ નારીયેળી અને પાન
તેમ આ જાડીયાઓના ગાન માન અને શાન સહુએ વધાવનાર તરીકે સ્વીકારવા એવી નમ્ર અરજી આ લેખ દ્વારા કરૂં છું. અને જેનું અપહરણ હજી થયું નથી એવા સડપાતળ લોકોને આવ્હાઅન આપું છું. અષ્ટ પૂત્રા ભવનો આશિષ જૂનો થઈ ગયો.
માટે પુષ્ટ થાઓ અને સુખી થાઓ અને બીજાઓને પણ સુખી બનાવો.

એકલા ચોલો

એકલા ચોલો
તારી કોઈ ડાક સૂણી કો ના આવે તો એકલા ચોલો.
પ્રેમથી ગાતા ગાતા મન
ભરાઈ આવ્યું.
કંઈ કેટલો લાંબો માર્ગ મારે એકલા ચાલવાનો છે.
માર્ગ પર કાંટા હશે,
રણ હશે, વિકટ પંથ.
ચાલો કવિવર કહે છે તો એકલા ચાલીયે.
ભારે હૈયે ડગલું મૂકયું.
ઊંઘરેટા કંઠે હાક મારી
કોઈ આવો છો?
કોઈ આવો છો?
કોઈ સાથે આવોછો?
કવિવરનીજેમ મને પણ ઉત્તર ન મળ્યો.
ચાલો ચાલવાનું જ છે તો ચાલી નાખીએ.
શરૂ થઈ જાય.
ઊંઘરેટી આંખો સાથે ચાલવાનું શરૂ કર્યુ.
નિરાશા, કડવાશ, બીજાઓની ટાઢાશનો મોટો કોથળો ખભે આપોઆપ ચઢી બેઠો.
આપ વડાઈ, “જુઓ ‘હું’કેટલું મહત્વનું કામ કરું છું.” એનો મોટો ભારોભાર વજનદાર ટોપલોય માથે આપોઆપ મૂકાઈ ગયો.
હું બેવડ વળી ગઈ, લાકડીને ટેકે ટેકે – બેળે - બેળે ચાલવા માંડી . બોજો ઊંચકી ન શકાતા માંડ થોડા ડગલા ચાલી અને માર્ગને કોરે ઓટલા પર બેસી પડી.
બોજોએ ‘સ્વ’ પ્રયત્ને બાજુએ મૂક્યા.
હાશ લાવ પાણી પીઉં એમ વિચારૂં ત્યાં પરબડી માંથીપાણી આવ્યું.
હાથ, મોં ધોઈ, મેં મોં પર છાલક મારી. ધૂળ, થાક ને બોજાથી ઢળેલી આંખો થંડા પાણીના સ્પર્ષથી ખૂલી ગઈ.
પાણી પીધું.
સમાધાન થયું પાછળ નજર કરી, બસ આટલાજ કદમ હું ચાલી?
કિનારે પડેલા પથ્થરા,કંકર, કંટકો, આજુબાજુ ખંતથી ઉગાડાએલી વૃક્ષ વલ્લરીઓ, આગળના પથનો વાંકોચૂંકો પણ કંઈક કેટલાઓના ચરણથી રજોટાએલો પથ નજરે પડ્યો.
પરબડી પણ દેખાઈ. તાજુ ભરાએલું પાણી, ગ્લાસ, પરબડીની આસપાસનો છાંયો ,
હું બેઠી હતી તે ઓટલો.
એની આજુબાજુ નો છાંયો .
આ કોથળાને ટોપલાના બોજા નીચે મેં ચાલવા માંડ્યું,
ત્યાર પહેલા મારા ગજવામાં મૂકાએલો ભાખરીનો ટૂંકડો,
ખાતાએ ખૂટયો નહીં. હવે હળવે હળવે યાદ આવ્યું.
કંઈક કેટલાય લોકોએ હાક મારેલી. ત્યારે હું એ સાંભળીને સાથે કેમ ગઈ નહોતી?
ઊંઘતી હતી હું.
કંઈક કેટલાય લોકોને મેં હાક મારી હતી. એ લોકો મારી સાથે કેમ ના આવ્યા તેની ખબર મને હમણાં પડી.(બત્તી હમણાં થઈ.)
આ પથને રજોટનાર.
મારા પૂરો ગામીઓ,
આ ઓટલો બનાવનારાઓ.
આ પથને વૃક્ષ વલ્લરીથી શોભાવનારાઓ,
આ પરબડીને બાંધનારા, પાણી ભરનારા એમની હાંક સૂણીને હોકારો આપી,
એમની સાથે હું ન ગઈ, એથી નારાજ થયા વગર કયારના આગળ ચાલ્યા ગયા હતા.
ભલા એકલા ચાલવાનું કેટલું મજા ભર્યું છે. ?
હું ઝટ દઈને ઊભી થઈ.
કોથળોને ટોપલો ત્યાંના ત્યાંજ પડયા રહ્યા.
ગજવામાં કદીન ખૂટતો રોટલો માત્ર રહ્યો.
હાલો જીવ – ભાગો.
મારા સાથીઓ ખૂબ આગળ નીકળી ગયા છે. મેં લગભગ દોટ મૂકી.
હળવા ફૂલ થઈને. આખે રસ્તે ઠેર ઠેર ફૂલોજ ફૂલો હતા.
સુગંધ જ સુગંધજ, છાંયોજ છાંયો.
ચાલતા ચાલતા જ્યાં છાંયો નથી ત્યાં હું છાંયો કરતી જાઉં છું.
જ્યાં કંટકો છે તેં ઊંચકતી જાઉં છું. કંકરોને રજોટાવતી જાઉં છું.
ચાલ આવે છે સાથે?
ના?
સુવું છે હજું?
ભલે થોડું વધુ સુઈ લે પણ પછી.
એકલા ચાલો.
એકલા ચાલો.
એકલા ચાલો રે.
એકલો જ આવજે
એકલો જ આવજે
એકલો જ આવજે
તારા માર્ગના કંટકો હટાવવાના છે.
તારા માર્ગમાં ફૂલો બીછાવવાના છે.
તું ઊંઘ માંથી ઉઠે.
હાક મારે ત્યાં સુધી રોકાઈ ન શકું હું.
મને હાક મારનારની સાથે મારે થઈ જવું છે.
મારે દોટ મૂકવી જ રહી.
અહીં મૂકેલા પાણીની છાલક મારી આંખો ઉઘાડી ચાલજે . જેથી પેલો કોથળો ને ટોપલો આપોઆપ તારા માથે ને ખભે ચઢી ન બેસે,
આવજે એકલો આવજે.
હાક મારતા મારતા આવજે. દોડતોક આવશે તો હું કંઈ બહુ આગળ વઈ ગઈ નથી.
સાથેજ થઈ જઈશું.
તું દોટ મૂકી શકે એટલા પૂરતું પણ મારે આગળ જવુંજ રહ્યું.
એકલો પણ આવજે જરૂર હં?

પૃથા

પૃથા

ઉનાળાની બપોરે સૂર્યના તાપથી અળસાઈને
હું
મારી શૈયામાં આળોટતી હતી.
મારા અંગે અંગમાં રેતીના મોજાથી
મારૂ આલસ્ય આળોટયા કરે છે.
અને કદાચ
કોઈ એકવાર અંહી સમુદ્ર હતો. એની સાક્ષી રૂપે
તારી આંગળીઓની ઓકળીઓ જેવા ઓઘરાળા
મારા તન પર ફરકયા કરે છે.
પણ
ત્યાં
તું અચાનક પ્રગટ થઈ. મેઘ મલ્હાર જેવા ઘેઘુર સૂરે ગૂંજી ઉઠે છે. અને દશે દિશાઓને અજવાળતી વીજ પતાકા કડડડડડડ
કરતી ચમકી ઊઠે છે. અને વળી
સમુદ્ર પાસેથી બાકાયદા ઊઘરાવેલા કરથી ભર્યા ભર્યા મેઘ
મારા પર ત્રાટકી પડે છે
. અને કહે, ‘અરે છોડ. આ રેતાળું રણ.’
અને મારે અંગે અ‍ંગ વારીના મંત્રથી ફૂટી નીકળેલ અસંખ્ય કુપળો, તૃણો – વૃક્ષો -વનરાજીઓ થી હું લહેરાઈ ઉઠું છું. ઉન્નત બનીને
અને
અસંખ્ય ફૂલોના સંકેતથી આંજી દઉં છું આકાશની દ્રષ્ટિમાં રંગોના અંજન.
મેઘધનુષી રૂપે એ નજરાઈ ન જાય એ માટે
આટલા કારણે તો ચૈતન્યના આ કલાસ માં તેજ પ્રગટ થતું હતું. થાય છે. અને થશે.
આતો માત્ર
એના અસ્તિત્વનો અહેસાસ. મારા અસ્તિત્વમાં ઝીલું છું.
તા.ક. રણમાં વનરાઈ ફેલાઈ શકે એ
આવતી કાલની હકીકત
આજે સ્વપ્ન બનીને મારી કુખે અવતરે છે.

શબ્દ અને કર્મની બોલી

બોલી

શબ્દો, કાન દ્વ્રારા દાખલ થઈ મગજ – મન સુધી પહોંચે છે.
માટે શબ્દ ઉપર ‘અર્થ’નો બોજો હોય છે.

કર્મ ,એ હાથ થી બોલાતી હદય ની બોલી છે.
માટેજ કર્મથી મનુષ્ય બીજાના અંતર સુધીપહોંચે છે.

એ વાત જુદી છે કે શબ્દ અને કર્મ નું ઐક્ય
મસ્તિષ્ક અને હદયને એક સાથે જ સ્પર્શે છે.

રીલે રેસ

બીના, ઘણીવાર ઇશ્વરનો સંદેશો લઇને આવે છે.
‘હું‘ સાભળ્યું ન સાભળ્યું કરીને, લખું ન લખું કરીને ,
નથી સાંભળતી-નથી લખતી.
સાંભળું છું તો બેધ્યાનપણે-
લખું છું તો અધકચરૂં ચીતરી મારું છું.
પછી જ્યારે ઉકેલવા બેસું છું-
તો ઉકેલાતું નથી.
ભૂલાઇ જાય છે.
‘હું’! પ્લીઝ ! . બીના જ્યારે પણ ચીઠ્ઠી લઇ આવે
ત્યારે ધ્યાનથી સાંભળજે.
કાળજીની લખી નાખજે-
સાચવીને છપાવી નાખજે.
જીંદગીની રીલે રેસમાં દંડો લઇને દોડવાની શરૂઆત કોણ જાણે કોણે કયાં કરી છે ?
ત્યાર પછી કંઇ કેટલાના હાથમાં દંડો હાથ ફેર થતો ,થતો તારા સુધી પહોચ્યો છે.
આગલી કે પાછલી raceની ફીકર તું ના કર.
બસ દંડો લઇને દોડવા માંડ.
વાચક ! પ્રિય ભાઇલા !
મારી દોડ બીનાથી તારા સુધીની છે.
આ વાંચી લો તારા માટે જે મેસેજ છે તે રાખીલે.
અને પછી સંદેશો લઇ માંડ દોડવા.
બીજા કોઇ સુધી આ સંદેશો પહોંચાડી દેજે એટલે તારી દોડ પૂરી.

આલિંગન

આલિંગન


મારા પિતાએ આપેલા સ્નેહના દ્રવ્યને મારામાં સમાવી શકતી નથી
માટે તમને આલિંગનમાં લઈ લઉં છું.
માટે મારા હાથ સદાય ફેલાએલાજ રહે છે. બ્રુટસ છરો લઈ પાછળથી આવીને
કે
જ્યુડાસ ચુંબન લઈ સામે ચાલી ને આવીને
પ્રેમ ન કરવાનાં ફાંફાં મારે.
તેનાથી મને શું ફેર પડે?

હા એ વાત જુદી છે કે
મારા સ્પર્શ થી અકારણ અકળાતાઓને
હું સ્વરથી કે શબ્દથી કે પછી વિચારોથી જ આલિંગન આપી દઉં છું .

જીંદગી ઈતની ખૂબ સુરત હૈ


આઈએ આપકી જરૂરત હૈ.

two friends

उजाले अपनी यादों के हमारे साथ रहने दो |
न जाने किस गली में ज़िंदगी की शाम हो जाए ||

સુધા [Miss sudhaben Udeshi--beenas frind]

ઢગલા

ઢગલા

અનાજનાં ગોડાઉન માં એક તરફ ઘઉંના ઢગ ભર્યા હતા.
અને બીજી તરફ વાળીઝૂડીને રાખેલો કાંકરા ને કચરાનો ઢગલો હતો. બોઘડે ઘઉંનો ઢગ લીધો. એકાદ કાંકરો આવ્યો તે કાઢીનેં ફેંકી દીધો.
* ઓઘડ કાંકરાનો ઢગ લઈને બેઠો. કાંકરાનાં ઢગમાંથી ઘઉંના દાણા શોધતા નાકે દમ આવી ગયો. *
શું સ્મૃતિનાં કોઠારમાં સુખની સ્મૃતિ અને દુખની સ્મૃતિ
એક જ કોઠારમાં સાચવી રાખો છો?

અને તમે કયા ઢગલાનું ધ્યાન રાખો છો?

મારી ચૂપ્પી

મારી ચૂપ્પી

તમને કંઈ કહેતા પહેલા
મારે એનું સાંભળવાનું હતું. એનું કંઈ સાંભળતા પહેલા-
મારે ચૂપ થવાનું હતું.

ચૂપ થતાં પહેલાં મારે એને સમજવાનો હતો. અને એને એક વાર સમજતા સમજતા કંઈ કેટલો સમય વીતી ગયો.
એક વાર એને સમજી લીધા પછી એના કહેવા પ્રમાણે જીવતા આયુષ્ય ઓછું પડ્યું
અને આમ પણ જીવ્યા વગર જ કહેવું હોત તો ધર્મશાસ્ત્રો ક્યાં નથી.
પણ હવે જીંદગી જીવતા જીવતા એ સમજાતોં ગયો. એ સમજાતો ગયો તેમ તેમ “હું” ચૂપ થતી ગઈ.
“હું” ચૂપ થતી ગઈ તેમ તેમ એનો અવાજ સ્પષ્ટ સંભળાતો ગયો.
એનો અવાજ સંભળાતો ગયો તેમ તેમ
એના આદેશ મૂજબ જીવવાનું શીખવા લાગી.
જેમ જેમ એના આદેશ મૂજબ જીવવા લાગી.
તેમ તેમ જીવન સુંદર થતું ગયું.
માટે આજે તમને કંઈક કહેવું છે.
એજ જે અનેક વાર કહેવાઈ ચૂક્યું છે. કે એ તમને ખૂબ પ્રેમ કરે છે. અને એ ઈચ્છે છે કે તમે એક સુંદર જીંદગી જીવો. એના નિયમો તમારી ભલાઈ માટે જ છે.
તો એનું જ કહ્યું માનો
He is great

April 10

નિઃશુલ્ક સેવા અને સ્ત્રીની સમસ્યા

નિઃશુલ્ક સેવા અને સ્ત્રીની સમસ્યા

કોઈ એક વાર મન કડવું કડવું થઈ ગયું. શરીર માં જાણે પ્રાણ જ રહ્યા નહોતા.તાકાત નહોતી રહી. પાસે જ પડેલું પાણીનું ગ્લાસ પણ કોઈ ઉંચકીને આપે તો પીવાય અને સામે જ પડેલું અન્ન કોઈ ખવડાવે તોય ખાઈ લેવાની સુધ બચી નહોતી. કોઈ ગમતા ભોજનની ઈચ્છા થાય તો કોણ બનાવી આપે? એવું કોણ છે જેને મનની વાત કહી શકાય કે મને આ બનાવી આપો ? કોને કહી શકાય કે ખાવું ભાવતું નથી.અને ભાવતું કોઈ બનાવી આપતું નથી? નાની મોટી જરુરીઆતો પૈસા આપતા કોણ બજારમાંથી લાવી આપે?

મન ચકરાવે ચઢી ગયું કોઈ કેટલાય ગ્લાસ પાણી લોકોને પાયા હશે.કઈં કેટલાય ટંક લોકોને રાંધીને ખવડાવ્યું હશે?.કઈં કેટલાય ગ્લાસ લીંબુ પાણી - નાસ્તા આપ્યા હશે. કોઈ કેટલીય વાર બીજાને ઘરે જઈ બીજાને નાસ્તા પાણી આપવામાં મદદરુપ થઈ હોઈશ ? કેટલી વાર નાના મોટા કામો માટે દોડી હોઈશ. હિસાબ કોણે રાખ્યા છે? એકાદ દિવસ પણ ઘરે પાછા ફરતા લબાચા વગર પાછી ફરી નથી.એમા કોનો કેટલો સામાન હતો એની જાણ ક્યાં હતી ? બસ કામ છે એટલે કરી નાખવાનું. નિઃશુલ્ક સેવા.કઈ કેટલીય સ્ત્રીની સમસ્યા!


કઈં કેટલીવાર કેટલું દોડીદોડીને કેટલા કામો કર્યા છે એના ક્યાં રેકોર્ડ રાખ્યા છે? પણ આજે કોણ યાદ કરતું હશે ? આજે કોને મારી પડી છે ? આજે મારું કોણ??આજે કોણ કોને પુછે છે? આજે આ બધી વાત કહું તો કોને કહું ? બધા કૃતઘ્ન છે----.આખી દુનીયા કૃતઘ્ન છે.કોઈએ કરેલા કામોનો કોઈ હિસાબ કોઈ રાખતું જ નથી.બસ નિશુઃલ્ક કામ કર્યે જાવ, કર્યે જાવ ,----કર્યે જાવ.---- કોઈને તમારી સેવાની કદર જ ક્યાં છે ? તમને જરુર હોય ત્યારે કોણ તમારી સહાયે આવે છે ?

આમ વિચારીને કડવાશ ને મોમાં ને મનમાં ચગળાવવાની શરુઆત કરતી હતી ત્યાં અચાનક કોઈએ મારા કાન પકડ્યા.







”કોણ તું ? ”
”હું સત્ય.”
“તેં કેમ મારા કાન પકડ્યા?”
“હજી તો કાન માત્ર પકડ્યા જ છે . આમળ્યા તો નથી ને ?”
”તે એવું તો મેં શું કર્યું છે ? કે તારે મારા કાન આમળવા પડે ?”
”તું મારું સાંભળે નહીં તો મારે કાન ન આમળવા પડે. ?”
”કેમ શું નહી સાંભળ્યું ? મારે વળી શું સાંભળવાનું છે?”
”સત્ય ”
”સત્ય ?”
”કયું સત્ય?”
”કેમ વળી તું હમણા તો કહેતી હતીને કે બધા કૃતઘ્ન છે.તે યાદીમાં તારું નામ ટોચ પર છે. એટલે તો કહું છું .પણ તું ક્યાં સાંભળે છે ?”
”કોણ હું કૃતઘ્ન ?”
-”હા તું કૃતઘ્ન. બોલ તું ગર્ભમાં હતી, તારું નામો નિશાન ન હોતું ત્યારે કોણે તારા રક્ત , માંસ , હાડ, તારું સમગ્ર શરીર ઘડનાર ને તેં કેટલું શુઃલ્ક આપ્યું ?”
-”જ્યારે તારું મોઢુ પણ નહોતું ત્યારે માતાનાં સ્તનમાં દુધ વહાવનાર નો હિસાબ તેં રાખ્યો
છે?”
-”તું તારા પગ પર ઉભી થતા શીખી અને તને તારા મળમુત્રનું ધ્યાન રાખતા પણ નહોતુ આવડતું ત્યારે તને લાયક કોણે બનાવી. ?” ” તું સ્વમાન ભેર તારા પગ પર ઉભી રહી શકે એ માટે ત્યાર પહેલા કેટ કેટલા લોકોએ તારા માટે શું શું કર્યું એનો હિસાબ તારી પાસે છે ખરો ?” ”તે આજ સુધી શું,કોને,અને કેટલું મુલ્ય ચુકવ્યું ?”
”જે શાળામાં તું ભણી એ તેં ઊભી કરી હતી શું ?”
”શાળાએ જવા માટે જે રસ્તા પરથી તું જતી હતી તેના પર ડામર તેં રેડ્યો હતો કે ?”
”જન્મથી આજ સુધી શ્વસેલા પ્રાણવાયુ નું મુલ્ય કેટલું થાય ખબર પણ છે ?”એ મુલ્ય તેં ક્યાં ને કેટલું ભર્યુ ?”
”અને તારા અંગે અંગમાં રક્ત થઈ ગએલા જળને તું ક્યાંથી ખરીદી લાવી ?”
”આજ સુધી જે ખાધું પીધું એને ચુકવવા માટે શુઃલ્કનો હિસાબ માંડ્યો છે ખરો ?”
”નહીં ને ?” ”તો બોલ કૃતઘ્ન કોણ છે ?”
મેં ક હ્યું, ”સત્ય, ભઈલા ! હિસાબ માંડી વાળ ને ! ”

સત્ય મીઠું મીઠું હસવા લાગ્યું
હું પણ ચુપચાપ મીઠું મીઠું હસવા લાગી.
અને મન પણ મીઠું મીઠું મલકાવા લાગ્યું.
મેં ક હ્યું , ”ચાલો હિસાબ ભુલી ને કામે વળગીએ. ”
ને હું ચુપચાપ મીઠું મીઠું મલકાતા નિઃશુલ્ક કામે વળગી

identity crisis !!

સુર્યનું કિરણ અને એની ગતિ

એક વાર સુર્યના કિરણને પોતાના અસ્તિત્વ વિશે શંકા ગઈ.
You know identity crisis !!
“કોણે કહ્યું હું છું.?”
સુર્યના કિરણે વિચાર્યું ,”કહેવાય છે કે હું અંધારાનો શત્રુ છું.”
“તો ચલ શત્રુ જ મારી શક્તિને પહેચાનશે”.
એમ વિચારી સુર્યનું કિરણ તો ચાલ્યું અંન્ધારાની વાટે.
જો કે અંધારાની વાટની સુર્યના કિરણને ખબર જ નહોતી.
એ તો લોકોએ કહેલા સુણેલા અંધારાના માર્ગે શોધ ચલાવતા ચાલ્યું અન્ધારાને શોધવા.
કહે છે આજ સુધી સુર્યના કિરણને અન્ધારાનો માર્ગ મળ્યો નથી માટે
દરિયામાં થોડીક ઝપકી ખાઈને સુર્યનું કિરણ ફરી પોતાની ઓળખ શોધવા નિકળી પડ્યું..
એણે સાંભળ્યું હતું કે
ચંદ્ર બહુ શીતળ હોય છે.
એટલે સુર્યનું કિરણ તો ચાલ્યું ચંદ્રની શોધમાં.
ચંદ્ર મળ્યો તો ખરો પણ સુર્યના કિરણને લાગ્યું થોડોક થાકેલો અને નિસ્તેજ લાગે છે
અને ચંદ્ર સાંભળ્યું હતું એટલો તેજસ્વી અને શીતળ તો નથી લાગતો.
ચન્દ્રએ થાકેલા સ્વરે કહ્યું,
”તમે છો પછી મારી આમ પણ શું જરૂર છે ?”
”તમને મારા સર્ટિફિકેટની શી જરૂરિઆત પડી? ”
”મારૂં તેજ તો તમારા અસ્તિત્વ થકી છે.
અને મારી શીતળતા તમારી ગેરહાજરી થકી.
તમે હાજર હોવ તો મારી શીતળતા ન હોય પણ તમારી હુંફ જ હોય”
સુર્યનું કિરણ આશ્ચર્યથી ચંદ્રની વાત સાંભળતું રહ્યું. કશુંક સમજાયું કશુંક ન સમજાયું.
અને ફરી પાછું ચાલ્યું પોતાના અસ્તિત્વની સાબિતિ લેવા.
એણે સાંભળ્યું હતું કે તુલસી ક્યારાનો દિવો થોડું ઘણું મારું કામ સાચવે છે.
તો ચાલ દિવાને પૂછી જોઉં, ”હું કોણ છું ને શા માટે છું ?”
પણ દિવો કહે, ”ઓ સુર્યજી !
મારૂં તેજ આ તેલમાંથી આવે છે અને આ તેલ જેમાથી આવે છે
તે તમારા તેજથીજ પોષાતી વનસ્પતિએ જ મને આપ્યું છે. ”
”હું તમને તમારા વિશે શું કહું?”
સુરજનું કિરણ તો નારાજ થઈ ને ગ્રહો,નક્ષત્રો, તારામંડળો અને નિહારિકાઓ પાસે ચાલ્યું
”અરે કોઈ તો કહો , હું કોણ છું ને મારૂં કામ શું છે?
મારી ઓળખ મારી identity શું છે? ”
ગ્રહો,નક્ષત્રો, તારામંડળો અને નિહારિકાઓ પોતાનું કામ કરવા માં મસ્ત હતાં
કોઈને જાણે ફૂરસદ જ નહોતી સુર્યકિરણની વેદનાની.
સુર્યકિરણને તો એટલે સુધી લાગ્યું કે કદાચ ગ્રહો,નક્ષત્રો, તારામંડળો અને નિહારિકાઓ જાણે
મરક મરક મલકી રહ્યાં હતાં કોઈને ઉત્તર આપવામાં જાણે રસ જ નહોતો એવું લાગ્યું.
એટલે સુર્યનું કિરણ ઉદાસ ઉદાસ થઈ ગયું .

ત્યાં ક્યાંકથી અવાજ આવ્યો, ”હું તું છે. ને તું હું છું”
કિરણે અહીં તહીં જોયું પણ કોઈ દેખાયું નહીં.
સુર્યના અવાજને કિરણ ઓળખે કે ન ઓળખે ,કિરણએ સુર્યની અભિવ્યક્તિ છે.
કિરણને એનું અસ્તિત્વ સમજાયું કે નહીં એને એની identityનો અર્થ જણાતો કે નહીં
એ એના જીવનનું કાર્ય પામ્યું કે નહીં એની મને ખબર નથી.
મને તો માત્ર એટલીજ ખબર છે કે સુર્યનું કિરણ પ્રકાશ આપ્યે જાય છે.
સુર્યનું કિરણ હુંફાળું છે અને સુર્યના કિરણની હાજરીથી અંધકાર ભાગી જાય છે.
હું તને ઓળખું છું કે નહીં.મને તારા અસ્તિત્વનો અર્થ જણાયો છે કે નહીં?
હું તારા સ્વરૂપ ને પામી શકી છું કે નહીં એનાથી શું ફરક પડે છે?
તું ઈશ્વરના અસ્તિત્વની કરિશ્મા ,એની રસિદ, એના અસ્તિત્વનો પૂરાવો છે.
તારા અસ્તિત્વ થકી હું પ્રકાશિત થાઉં છું
તારા અસ્તિત્વ થકી મને ઊષ્મા મળે છે એ કાંઈ નાની સુની વાત છે ?
તારાજ અસ્તિત્વ ની શોધ માંડી ને બેઠો છે ?
તું ઈશ્વરનો પૂરાવો છે.
બસ પૂછ પૂછ ન કર.
તારે કશું બનવાનું નથી. તું જે હોવો જોઈએ તેજ છે.
બસ કંઈક બનવાથી કંઈક હોવા તરફની તારી ગતિ ચાલૂ રાખજે.
”Becoming થી Being” તરફની તારી ગતિ.

આપણા લોકો

આપણા શરીર માં મોટા ભાગ ના અવયવો એવીરીતે ગોઠવાએલા છે કે એક સરખુ કામ કરનાર સેલ [cell]કોષો એક સાથે રહેતા હોય છે.. લીવરમાં શરીરના કેમિક્લ કામકાજ વાળા રહે.બ્રેઈન માં વિવિધ અક્કલ ના કોષ રહે વગેરે.

પણ શરીર ના endocrine system માં એવી રચના છે કે એક બીજા સાથે કામ થી સંકળાએલા હોવા છતાં ખૂબ દૂર દૂર રહેલા છે. એ બધાને જોડનાર માત્ર endocrine secretions [hormones] હોય.
મારું એમ માનવું છે કે આખુ વિશ્વ એક બોડી છે જેમાં endocrine ગ્લેંડ ની જેમ કેટલાક લોકો અને તમે જોડાયલા તો હોવ ૢ એ તમારા કુટુંબનાં પણ હોય એમ છતાં જે તમારાથી ખૂબ દૂર રહેતા હોય જાણે તમે એને ઓળખતાજ ન હોવ .. તમારી સાથે કેટલીક આંતરિક સંવેદનાથી જોડાયલા હોવ.આવા લોકો ખોવાયલા લાગે. એવું લાગે કે તમે એકલા જ છો. પણ એ આંતરીક સંવેદના અને ચેતના તમને પરસ્પર મેળવી આપે. મારા મતે શબ્દો એ endocrine secretions [hormones] જેવા છે જે આપણાં કુટુંબીઓને શોધી આપે [એ વાત જુદી છે કે શક્ય છે કે તમને હું તમારી ન લાગતી હોઉં પણ મને તો તમે મારા કુટુંબી જેવા લાગો છો.].

સત્યનો સથવારો

સત્યનો સથવારો


એક છે સત્ય
સત્યનું તો ભાઈ એવું..
કે
તે એકલું એકલું ક્યારે ક્યાંય ન જાય. .

એ જ્યારે જ્યારે, જ્યાં જ્યાંજાય, ત્યાં ત્યાં વિશ્વાસ સાથે ને સાથે જ જાય.

કોઈને વિશ્વાસ દેખાય. કોઈને ન દેખાય.

પણ સત્યનો અને વિશ્વાસનો સ્વભાવ જ એવો.
કે
બન્ને એક બીજાથી વિખુટા ન પડે.
સત્ય હોય ત્યાં લોકો વિશ્વાસ કરે , કરે અને કરે જ.
એક હતું અસત્ય.
અસત્યનું તો ભાઈ એવું કે તે એકલું એકલું ક્યારેય ક્યાંય ન જાય.
એ જ્યારે જ્યાં જાય ત્યાં અવિશ્વાસ સાથે ને સાથે જ જાય.
કોઈને અવિશ્વાસ દેખાય. કોઈને ન દેખાય.
પણ અસત્યનો અને અવિશ્વાસનો સ્વભાવ જ એવો
કે
બન્ને એક બીજાથી વિખુટા ન પડે.
અસત્ય હોય ત્યાં લોકો અવિશ્વાસ કરે, કરે અને કરે જ. સત્યની આંગળી પકડનારનો આજે નહીં તો કાલે સહુ વિશ્વાસ કરે, કરે ને કરે જ .

અસત્યની આંગળી પકડનારનો સહુ આજે નહીં તો કાલે સહુ અવિશ્વાસ કરે ,કરે ને કરે જ.
ઓઘડ અસત્ય નો હાથ ખેંચી ખેંચી ને ચાલે છે અને આશા રાખે છે કે સહુ એનો વિશ્વાસ કરે

બોઘડે સત્ય ની આંગ ળી પકડી રાખી છે. અને
એને ખબર પડે, કે એ ફિકર કરે કે ન કરે.
સહુ એનો વિશ્વાસ કરે, કરે ને કરે જ .
ઓઘડને કોણ કહે કે ભાઈ સત્યની આંગળી પકડને !

તો તારી આજુ બાજુ તારો વિશ્વાસ કરનારાઓથી જ તું ઘેરાએલો રહેશે.
લો જે આગળ ઉપર કહેવાઈ ચૂક્યું હતું તે આજે ફરી મેં કહી દીઘુ

ગળેપડુ ભૂલ

ગળેપડુ ભૂલ

એક હતી ભૂલ.
ભૂલનું કોઈ નામ નહીં.
ભૂલનું તો કોઈ ઠામ નહીં
ત્યાં પડી બૂમ.
”ભૂલ કોની છે? ”
”ભૂલ કોની છે? ”
મેં કહ્યું ,”ભૂલ મારી નથી”
એણે કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.” તેં કહ્યું ,”ભૂલ મારી નથી.”
તેણે કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી” ઓલાએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.”
પેલાએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.”
ઓલીએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.” પેલીએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.”
ભૂલ તો ભાઈ જે હસે ,જે હસે ,જે હસે.
ફરી બૂમ પડી,”આ ભૂલ કોની છે?”
ભૂલ કોઈની નહીં.
પણ ભૂલ તો ભાઈ બહુ ચીટકુ મેં કહ્યું ,” લાવ જોઉં તો ખરી,આ ભૂલ કોની છે?” ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ભૂલ તો મારે ગળે પડી.......
તેં જરા કૂતૂહલથી પૂછ્યું ,”આ ભૂલ કોનીછે?”
ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ભૂલ તો ભાઈ તારે ગળે પડી. ઓલાએ પૂછ્યું,” આ ભૂલ કોની છે?” ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ગળે પડું ભૂલ તો ભાઈ ઓલાને ગળે પડી
પેલાએ પૂછ્યું,” આ ભૂલ કોની છે?”
ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ભૂલ તો પેલાને ગળે વળગી.
ઓલીએ, પેલીએ, સહુએ પૂછ પૂછ કર્યા કર્યું.
ભૂલ તો ભાઈ વેંત વેંત વધતીજ ગઈ. વધતીજ ગઈ.. અને
ભૂલ તો ઓલીને, પેલીને ,અને સહુને ગળે લટકી પડી
ઓઘડ હોય તે પૂછ પૂછ કરે ,” ભૂલ કોની છે?”
બોઘડ કંઈ પૂછે નહીં કે ભૂલ કોની છે?
બોઘડ ભૂલને ઓળખી લે.
અને માફીનાં ચિપિયાથી ઉંચકી લે.
માફી પાસે આવે એટલે ભૂલ વેંત વેંત નમતી જાય.
જેટલી વાર માફ ક રો એટલે ભૂલ વેંત ઘટતી જાય.
દીલ માંથી નીકળેલી માફી, અડે એટલે ભૂલ ગાયબ થઈ જાય.
ભૂલ ને પૂછો કે ,”ભૂલ કોની ?”
તો ભૂલ ગળે પડે.
ભૂલ ને માફીથી પકડો તો ભૂલ ઓગળી જાય. ઓઘડને કોણ કહે ?
કે
ભાઈ ભૂલને માત્ર માફીના ચિપિયાથીજ અડાય.
લો આ જે આગળ ઉપર કહેવાઈ ચૂક્યું હતું તે આજે ફરી મેં કહી દીઘું.

એપ્રિલ-10

what do i select???

Your choice.


I had three friends..

i offered them gifts---some necklaces

One girl selected gift quickly and put it around her neck

And was happy.

Second one thought and thought and asked which gift should she select???

There were two necklaces she looked ,

out of which she asked her friend to help her select.

Her friend suggested one. She picked it up and was happy.

The third girl was now left with the remaining necklaces.

She would not and could not decide.

She went on and on asking friends to help.

One friend recommended one and the other suggested another necklaces.

So she went on and on. She asked me.

I told her one which would look rather unusual and

yet simple and would suit her in any outfit.

She selected some other necklace.

her face looked confused.

Gift did not make her happy. Because she had option.

If she had only one gift “brown paper packet tied up with strings “

Would it have become her favorite???

Why should an option offered , deprive one of happiness????

Which dress do you choose from???

For me either is fine since both indeed are colored with love and are fantaboulous since it is a gift for me.

My Life is a gift to me.

So I am going to choose to be happy!!!!!!

5-Apr-10

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

ભલુ થજો ભગવાનનું કે તું છે !

શુક્રિયા

કોઈક દિવસ હું મારું નામ ભૂલી જાઉં તો !

ભલુ થજો ભગવાનનું કે તું છે !

એટલે :

તું મને મારું નામ યાદ અપાવશે.

કોઈક દિવસ હું મારું અસ્તિત્વ ભૂલી જાઉં તો

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે. !

એટલે :

તું મને મારું અસ્તિત્વ યાદ અપાવશે.

કોઈક દિવસ હું મને પ્રેમ કરવાનું ભૂલી જાઉં તો

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

એટલે :

તું મને મને પ્રેમ કરવાનું યાદ નહીં અપાવે તો ય ચાલશે


તું મને ચાહે છે એટલું પર્યાપ્ત છે.


નામ :ઠામ : ગામ : કામ : બધ્ધું ભૂલી જઈશ તો ચાલશે .

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

એટલે :

તને હું યાદ છું મારે માટે એટલું જ પર્યાપ્ત છે.

એટલે તો તારા આપેલા નામથી ઓળખાઈશ હું

એટલે જ તું ઓળખશે એ ઓળખથી ઓળખીશ હું જ મને

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

એટલે :

તારા થકી ઓળખીશ હું જ મને.


અપરાજિતા

our world

our world

સમૃધ્ધીનો વારસો

તારી સંપ ત્તિ



તારી સંપત્તિની વારસ બનાવી જ છે

તો હે સમૃધ્ધ ઈશ્વર

એણે મારી મહેનતાણાના આપવાના છે

એથી ઓછા લઉં -

- અને એને એની મહેનતાણાના જોઈએ છે

એથી સવાયુ ચુકવી શકું
.
એટલી તારી શ્રીમંતાઈ બતાવવાનું વરદાન આપ.

જેથી હું તારી યોગ્ય વારસ ઠરું

સંવાદ

સંવાદ


અવકાશમાં એકાંતે હું બેઠી
એકાંન્ત એટલે એકલાનો અંત.
મારામાં રહેલા બધાજ શબ્દો મેં ઠાલવી દીધા અવકાશમાં.
અવકાશ મૌન પણે મારા શબ્દો સ્વીકારી રહ્યું.
હું ખાલી થઈ ગઈ.
શબ્દો ખતમ થઈ ગયા.
ને અંતરમાં અવકાશની યાત્રા શરૂ થઈ ગઈ.
ધીમે પણ મક્કમ પગલે અવકાશે મારા અંતરમાં આસન જમાવી જ દીધું.
બસ પછી પૂછવું જ શું
એકાંન્ત માં અવકાશનું અવકાશ સાથેનું મૌન સંભાષણ હું આનંદ થી સાંભળી રહી.
ન કશો વિખવાદ ન કોઈ અસંવાદિતા.
વિશુધ્ધ બ્લિસ

friends

in the begining God made friends

brothers and sisters and other relations

and gave words to keep the contact.

keep words and you would have them all!!!!!!

duty

ફરજ


ફરજ એટલે એ કાર્યો જેનું મહેનતાણું અગોતરું ચુકવાઈ ચૂક્યું છે.

written word has a meekness
of allowing the reader
the freedom
to read
or
not read
respond
or
not to respond
but
the greatest disadvantage is

the writter can not read the eyes:(

અક્ષય પાત્ર

એણે તો પ્રેમ નું અક્ષયપાત્ર આપીને મને મોકલી છે.

વાપરતાન આવડે તો પણ

એને ભિક્ષા પાત્ર તો ન જ બનાવી શકું ને ????

નિઃશુલ્ક સેવા અને સ્ત્રીની સમસ્યા

કોઈ એક વાર મન કડવું કડવું થઈ ગયું. શરીર માં જાણે પ્રાણ જ રહ્યા નહોતા.તાકાત નહોતી રહી. પાસે જ પડેલું પાણીનું ગ્લાસ પણ કોઈ ઉંચકીને આપે તો પીવાય અને સામે જ પડેલું અન્ન કોઈ ખવડાવે તોય ખાઈ લેવાની સુધ બચી નહોતી. કોઈ ગમતા ભોજનની ઈચ્છા થાય તો કોણ બનાવી આપે? એવું કોણ છે જેને મનની વાત કહી શકાય કે મને આ બનાવી આપો ? કોને કહી શકાય કે ખાવું ભાવતું નથી.અને ભાવતું કોઈ બનાવી આપતું નથી? નાની મોટી જરુરીઆતો પૈસા આપતા કોણ બજારમાંથી લાવી આપે?

મન ચકરાવે ચઢી ગયું કોઈ કેટલાય ગ્લાસ પાણી લોકોને પાયા હશે.કઈં કેટલાય ટંક લોકોને રાંધીને ખવડાવ્યું હશે?.કઈં કેટલાય ગ્લાસ લીંબુ પાણી - નાસ્તા આપ્યા હશે. કોઈ કેટલીય વાર બીજાને ઘરે જઈ બીજાને નાસ્તા પાણી આપવામાં મદદરુપ થઈ હોઈશ ? કેટલી વાર નાના મોટા કામો માટે દોડી હોઈશ. હિસાબ કોણે રાખ્યા છે? એકાદ દિવસ પણ ઘરે પાછા ફરતા લબાચા વગર પાછી ફરી નથી.એમા કોનો કેટલો સામાન હતો એની જાણ ક્યાં હતી ? બસ કામ છે એટલે કરી નાખવાનું. નિઃશુલ્ક સેવા.કઈ કેટલીય સ્ત્રીની સમસ્યા!


કઈં કેટલીવાર કેટલું દોડીદોડીને કેટલા કામો કર્યા છે એના ક્યાં રેકોર્ડ રાખ્યા છે? પણ આજે કોણ યાદ કરતું હશે ? આજે કોને મારી પડી છે ? આજે મારું કોણ??આજે કોણ કોને પુછે છે? આજે આ બધી વાત કહું તો કોને કહું ? બધા કૃતઘ્ન છે----.આખી દુનીયા કૃતઘ્ન છે.કોઈએ કરેલા કામોનો કોઈ હિસાબ કોઈ રાખતું જ નથી.બસ નિશુઃલ્ક કામ કર્યે જાવ, કર્યે જાવ ,----કર્યે જાવ.---- કોઈને તમારી સેવાની કદર જ ક્યાં છે ? તમને જરુર હોય ત્યારે કોણ તમારી સહાયે આવે છે ?

આમ વિચારીને કડવાશ ને મોમાં ને મનમાં ચગળાવવાની શરુઆત કરતી હતી ત્યાં અચાનક કોઈએ મારા કાન પકડ્યા. ”કોણ તું ? ” ”હું સત્ય.”
“તેં કેમ મારા કાન પકડ્યા?”
“હજી તો કાન માત્ર પકડ્યા જ છે . આમળ્યા તો નથી ને ?” ”તે એવું તો મેં શું કર્યું છે ? કે તારે મારા કાન આમળવા પડે ?” ”તું મારું સાંભળે નહીં તો મારે કાન ન આમળવા પડે. ?” ”કેમ શું નહી સાંભળ્યું ? મારે વળી શું સાંભળવાનું છે?” ”સત્ય ”
”સત્ય ?” ”કયું સત્ય?”
”કેમ વળી તું હમણા તો કહેતી હતીને કે બધા કૃતઘ્ન છે.તે યાદીમાં તારું નામ ટોચ પર છે. એટલે તો કહું છું .પણ તું ક્યાં સાંભળે છે ?”

”કોણ હું કૃતઘ્ન ?”

-”હા તું કૃતઘ્ન. બોલ તું ગર્ભમાં હતી, તારું નામો નિશાન ન હોતું ત્યારે કોણે તારા રક્ત , માંસ , હાડ, તારું સમગ્ર શરીર ઘડનાર ને તેં કેટલું શુઃલ્ક આપ્યું ?” -”જ્યારે તારું મોઢુ પણ નહોતું ત્યારે માતાનાં સ્તનમાં દુધ વહાવનાર નો હિસાબ તેં રાખ્યો
છે?”
-”તું તારા પગ પર ઉભી થતા શીખી અને તને તારા મળમુત્રનું ધ્યાન રાખતા પણ નહોતુ આવડતું ત્યારે તને લાયક કોણે બનાવી. ?” ” તું સ્વમાન ભેર તારા પગ પર ઉભી રહી શકે એ માટે ત્યાર પહેલા કેટ કેટલા લોકોએ તારા માટે શું શું કર્યું એનો હિસાબ તારી પાસે છે ખરો ?” ”તે આજ સુધી શું,કોને,અને કેટલું મુલ્ય ચુકવ્યું ?”
”જે શાળામાં તું ભણી એ તેં ઊભી કરી હતી શું ?” ”શાળાએ જવા માટે જે રસ્તા પરથી તું જતી હતી તેના પર ડામર તેં રેડ્યો હતો કે ?” ”જન્મથી આજ સુધી શ્વસેલા પ્રાણવાયુ નું મુલ્ય કેટલું થાય ખબર પણ છે ?”એ મુલ્ય તેં ક્યાં ને કેટલું ભર્યુ ?”
”અને તારા અંગે અંગમાં રક્ત થઈ ગએલા જળને તું ક્યાંથી ખરીદી લાવી ?” ”આજ સુધી જે ખાધું પીધું એને ચુકવવા માટે શુઃલ્કનો હિસાબ માંડ્યો છે ખરો ?”
”નહીં ને ?” ”તો બોલ કૃતઘ્ન કોણ છે ?”

મેં ક હ્યું, ”સત્ય, ભઈલા ! હિસાબ માંડી વાળ ને ! ”


સત્ય મીઠું મીઠું હસવા લાગ્યું


હું પણ ચુપચાપ મીઠું મીઠું હસવા લાગી. અને મન પણ મીઠું મીઠું મલકાવા લાગ્યું. મેં ક હ્યું , ”ચાલો હિસાબ ભુલી ને કામે વળગીએ. ”
ને હું ચુપચાપ મીઠું મીઠું મલકાતા નિઃશુલ્ક કામે વળગી

મ્રુત્યુ


અરે આતો એક ક્લાસ પુરો કરીને ઘરે જ્વાની વાત છે.જેમ ગઈ કાલનાં ક્લાસ પછી ઘરેથી આજે અહીં આવી હતી.તેમ બીજો ક્લાસ ભરવા કાલે તો અહીં આવવાનું જ છે..પછી શી ધાંધલ ધમાલ ?
આજે મેં મારી સમજણ પ્રમાણે જે જે શિક્ષકો આવ્યા એને આદર આપ્યો ,સત્કાર આપ્યો, પ્રેમ આપ્યો ને જે શીખવાનું હતું તે શીખી લીધું મારા મતે મારી આસપાસ રહેલા સમગ્ર વિશ્વ, સમાજ, ગ્રહ ,તારા ,નક્ષત્ર ,નિહારિકાઓ અને સમગ્ર સર્જન ને મારામાં સાહી લઈને ,ગ્રહણ કરીને એમના ગુણો મારે સ્વીકારવાના છે. મારા જીવનમાં આવતી દરેક ક્ષણ,દરેક વ્યક્તિ,દરેક જીવ, વનસ્પતિ,પ્રાણિ ,સૃષ્ટિ મારા તરફ મંગળ ભાવનાઓ લઈ આવે છે એને નમ્રતાથી સ્વીકારી એમને સસ્મિત શુક્રિયા કહી,મારે,મારી સુગંધ જાળવી ને ફોરમ ફેલાવવાની વાત છે. તમે મળ્યા એનો હર્ષ છે.તમારા થકી જે મળ્યું એનો ઋણ સ્વીકાર અને જે નગમ્યું તેને ખોડ. રબરથી ડિલીટ કરીનાખ્યું છે.


મ્રુત્યુ પહેલા જો આ લેવા દેવાનો હિસાબ પુરો થઈ જાય તો ભલે.નહીંતો મારા વડે ભુલે ચુકે કોઈ ના મન દુભાયા હોય તો સાચા હૃદયથી માફી ચાહું છું ક્ષમા યાચું છું.ને જેમણે મને જાણે અજાણે દુભવી છે એને સાચા હૃદયથી માફ ક રી દઉં છું. લો બસ આજ નો ક્લાસ પુરો. કાલે ફરી મળવાનું થાય તોય ભલે ને ના મળાય તો હરી હરી.