શબ્દ અને કર્મની બોલી

બોલી

શબ્દો, કાન દ્વ્રારા દાખલ થઈ મગજ – મન સુધી પહોંચે છે.
માટે શબ્દ ઉપર ‘અર્થ’નો બોજો હોય છે.

કર્મ ,એ હાથ થી બોલાતી હદય ની બોલી છે.
માટેજ કર્મથી મનુષ્ય બીજાના અંતર સુધીપહોંચે છે.

એ વાત જુદી છે કે શબ્દ અને કર્મ નું ઐક્ય
મસ્તિષ્ક અને હદયને એક સાથે જ સ્પર્શે છે.

રીલે રેસ

બીના, ઘણીવાર ઇશ્વરનો સંદેશો લઇને આવે છે.
‘હું‘ સાભળ્યું ન સાભળ્યું કરીને, લખું ન લખું કરીને ,
નથી સાંભળતી-નથી લખતી.
સાંભળું છું તો બેધ્યાનપણે-
લખું છું તો અધકચરૂં ચીતરી મારું છું.
પછી જ્યારે ઉકેલવા બેસું છું-
તો ઉકેલાતું નથી.
ભૂલાઇ જાય છે.
‘હું’! પ્લીઝ ! . બીના જ્યારે પણ ચીઠ્ઠી લઇ આવે
ત્યારે ધ્યાનથી સાંભળજે.
કાળજીની લખી નાખજે-
સાચવીને છપાવી નાખજે.
જીંદગીની રીલે રેસમાં દંડો લઇને દોડવાની શરૂઆત કોણ જાણે કોણે કયાં કરી છે ?
ત્યાર પછી કંઇ કેટલાના હાથમાં દંડો હાથ ફેર થતો ,થતો તારા સુધી પહોચ્યો છે.
આગલી કે પાછલી raceની ફીકર તું ના કર.
બસ દંડો લઇને દોડવા માંડ.
વાચક ! પ્રિય ભાઇલા !
મારી દોડ બીનાથી તારા સુધીની છે.
આ વાંચી લો તારા માટે જે મેસેજ છે તે રાખીલે.
અને પછી સંદેશો લઇ માંડ દોડવા.
બીજા કોઇ સુધી આ સંદેશો પહોંચાડી દેજે એટલે તારી દોડ પૂરી.

આલિંગન

આલિંગન


મારા પિતાએ આપેલા સ્નેહના દ્રવ્યને મારામાં સમાવી શકતી નથી
માટે તમને આલિંગનમાં લઈ લઉં છું.
માટે મારા હાથ સદાય ફેલાએલાજ રહે છે. બ્રુટસ છરો લઈ પાછળથી આવીને
કે
જ્યુડાસ ચુંબન લઈ સામે ચાલી ને આવીને
પ્રેમ ન કરવાનાં ફાંફાં મારે.
તેનાથી મને શું ફેર પડે?

હા એ વાત જુદી છે કે
મારા સ્પર્શ થી અકારણ અકળાતાઓને
હું સ્વરથી કે શબ્દથી કે પછી વિચારોથી જ આલિંગન આપી દઉં છું .

જીંદગી ઈતની ખૂબ સુરત હૈ


આઈએ આપકી જરૂરત હૈ.

two friends

उजाले अपनी यादों के हमारे साथ रहने दो |
न जाने किस गली में ज़िंदगी की शाम हो जाए ||

સુધા [Miss sudhaben Udeshi--beenas frind]

ઢગલા

ઢગલા

અનાજનાં ગોડાઉન માં એક તરફ ઘઉંના ઢગ ભર્યા હતા.
અને બીજી તરફ વાળીઝૂડીને રાખેલો કાંકરા ને કચરાનો ઢગલો હતો. બોઘડે ઘઉંનો ઢગ લીધો. એકાદ કાંકરો આવ્યો તે કાઢીનેં ફેંકી દીધો.
* ઓઘડ કાંકરાનો ઢગ લઈને બેઠો. કાંકરાનાં ઢગમાંથી ઘઉંના દાણા શોધતા નાકે દમ આવી ગયો. *
શું સ્મૃતિનાં કોઠારમાં સુખની સ્મૃતિ અને દુખની સ્મૃતિ
એક જ કોઠારમાં સાચવી રાખો છો?

અને તમે કયા ઢગલાનું ધ્યાન રાખો છો?

મારી ચૂપ્પી

મારી ચૂપ્પી

તમને કંઈ કહેતા પહેલા
મારે એનું સાંભળવાનું હતું. એનું કંઈ સાંભળતા પહેલા-
મારે ચૂપ થવાનું હતું.

ચૂપ થતાં પહેલાં મારે એને સમજવાનો હતો. અને એને એક વાર સમજતા સમજતા કંઈ કેટલો સમય વીતી ગયો.
એક વાર એને સમજી લીધા પછી એના કહેવા પ્રમાણે જીવતા આયુષ્ય ઓછું પડ્યું
અને આમ પણ જીવ્યા વગર જ કહેવું હોત તો ધર્મશાસ્ત્રો ક્યાં નથી.
પણ હવે જીંદગી જીવતા જીવતા એ સમજાતોં ગયો. એ સમજાતો ગયો તેમ તેમ “હું” ચૂપ થતી ગઈ.
“હું” ચૂપ થતી ગઈ તેમ તેમ એનો અવાજ સ્પષ્ટ સંભળાતો ગયો.
એનો અવાજ સંભળાતો ગયો તેમ તેમ
એના આદેશ મૂજબ જીવવાનું શીખવા લાગી.
જેમ જેમ એના આદેશ મૂજબ જીવવા લાગી.
તેમ તેમ જીવન સુંદર થતું ગયું.
માટે આજે તમને કંઈક કહેવું છે.
એજ જે અનેક વાર કહેવાઈ ચૂક્યું છે. કે એ તમને ખૂબ પ્રેમ કરે છે. અને એ ઈચ્છે છે કે તમે એક સુંદર જીંદગી જીવો. એના નિયમો તમારી ભલાઈ માટે જ છે.
તો એનું જ કહ્યું માનો
He is great

April 10

નિઃશુલ્ક સેવા અને સ્ત્રીની સમસ્યા

નિઃશુલ્ક સેવા અને સ્ત્રીની સમસ્યા

કોઈ એક વાર મન કડવું કડવું થઈ ગયું. શરીર માં જાણે પ્રાણ જ રહ્યા નહોતા.તાકાત નહોતી રહી. પાસે જ પડેલું પાણીનું ગ્લાસ પણ કોઈ ઉંચકીને આપે તો પીવાય અને સામે જ પડેલું અન્ન કોઈ ખવડાવે તોય ખાઈ લેવાની સુધ બચી નહોતી. કોઈ ગમતા ભોજનની ઈચ્છા થાય તો કોણ બનાવી આપે? એવું કોણ છે જેને મનની વાત કહી શકાય કે મને આ બનાવી આપો ? કોને કહી શકાય કે ખાવું ભાવતું નથી.અને ભાવતું કોઈ બનાવી આપતું નથી? નાની મોટી જરુરીઆતો પૈસા આપતા કોણ બજારમાંથી લાવી આપે?

મન ચકરાવે ચઢી ગયું કોઈ કેટલાય ગ્લાસ પાણી લોકોને પાયા હશે.કઈં કેટલાય ટંક લોકોને રાંધીને ખવડાવ્યું હશે?.કઈં કેટલાય ગ્લાસ લીંબુ પાણી - નાસ્તા આપ્યા હશે. કોઈ કેટલીય વાર બીજાને ઘરે જઈ બીજાને નાસ્તા પાણી આપવામાં મદદરુપ થઈ હોઈશ ? કેટલી વાર નાના મોટા કામો માટે દોડી હોઈશ. હિસાબ કોણે રાખ્યા છે? એકાદ દિવસ પણ ઘરે પાછા ફરતા લબાચા વગર પાછી ફરી નથી.એમા કોનો કેટલો સામાન હતો એની જાણ ક્યાં હતી ? બસ કામ છે એટલે કરી નાખવાનું. નિઃશુલ્ક સેવા.કઈ કેટલીય સ્ત્રીની સમસ્યા!


કઈં કેટલીવાર કેટલું દોડીદોડીને કેટલા કામો કર્યા છે એના ક્યાં રેકોર્ડ રાખ્યા છે? પણ આજે કોણ યાદ કરતું હશે ? આજે કોને મારી પડી છે ? આજે મારું કોણ??આજે કોણ કોને પુછે છે? આજે આ બધી વાત કહું તો કોને કહું ? બધા કૃતઘ્ન છે----.આખી દુનીયા કૃતઘ્ન છે.કોઈએ કરેલા કામોનો કોઈ હિસાબ કોઈ રાખતું જ નથી.બસ નિશુઃલ્ક કામ કર્યે જાવ, કર્યે જાવ ,----કર્યે જાવ.---- કોઈને તમારી સેવાની કદર જ ક્યાં છે ? તમને જરુર હોય ત્યારે કોણ તમારી સહાયે આવે છે ?

આમ વિચારીને કડવાશ ને મોમાં ને મનમાં ચગળાવવાની શરુઆત કરતી હતી ત્યાં અચાનક કોઈએ મારા કાન પકડ્યા.







”કોણ તું ? ”
”હું સત્ય.”
“તેં કેમ મારા કાન પકડ્યા?”
“હજી તો કાન માત્ર પકડ્યા જ છે . આમળ્યા તો નથી ને ?”
”તે એવું તો મેં શું કર્યું છે ? કે તારે મારા કાન આમળવા પડે ?”
”તું મારું સાંભળે નહીં તો મારે કાન ન આમળવા પડે. ?”
”કેમ શું નહી સાંભળ્યું ? મારે વળી શું સાંભળવાનું છે?”
”સત્ય ”
”સત્ય ?”
”કયું સત્ય?”
”કેમ વળી તું હમણા તો કહેતી હતીને કે બધા કૃતઘ્ન છે.તે યાદીમાં તારું નામ ટોચ પર છે. એટલે તો કહું છું .પણ તું ક્યાં સાંભળે છે ?”
”કોણ હું કૃતઘ્ન ?”
-”હા તું કૃતઘ્ન. બોલ તું ગર્ભમાં હતી, તારું નામો નિશાન ન હોતું ત્યારે કોણે તારા રક્ત , માંસ , હાડ, તારું સમગ્ર શરીર ઘડનાર ને તેં કેટલું શુઃલ્ક આપ્યું ?”
-”જ્યારે તારું મોઢુ પણ નહોતું ત્યારે માતાનાં સ્તનમાં દુધ વહાવનાર નો હિસાબ તેં રાખ્યો
છે?”
-”તું તારા પગ પર ઉભી થતા શીખી અને તને તારા મળમુત્રનું ધ્યાન રાખતા પણ નહોતુ આવડતું ત્યારે તને લાયક કોણે બનાવી. ?” ” તું સ્વમાન ભેર તારા પગ પર ઉભી રહી શકે એ માટે ત્યાર પહેલા કેટ કેટલા લોકોએ તારા માટે શું શું કર્યું એનો હિસાબ તારી પાસે છે ખરો ?” ”તે આજ સુધી શું,કોને,અને કેટલું મુલ્ય ચુકવ્યું ?”
”જે શાળામાં તું ભણી એ તેં ઊભી કરી હતી શું ?”
”શાળાએ જવા માટે જે રસ્તા પરથી તું જતી હતી તેના પર ડામર તેં રેડ્યો હતો કે ?”
”જન્મથી આજ સુધી શ્વસેલા પ્રાણવાયુ નું મુલ્ય કેટલું થાય ખબર પણ છે ?”એ મુલ્ય તેં ક્યાં ને કેટલું ભર્યુ ?”
”અને તારા અંગે અંગમાં રક્ત થઈ ગએલા જળને તું ક્યાંથી ખરીદી લાવી ?”
”આજ સુધી જે ખાધું પીધું એને ચુકવવા માટે શુઃલ્કનો હિસાબ માંડ્યો છે ખરો ?”
”નહીં ને ?” ”તો બોલ કૃતઘ્ન કોણ છે ?”
મેં ક હ્યું, ”સત્ય, ભઈલા ! હિસાબ માંડી વાળ ને ! ”

સત્ય મીઠું મીઠું હસવા લાગ્યું
હું પણ ચુપચાપ મીઠું મીઠું હસવા લાગી.
અને મન પણ મીઠું મીઠું મલકાવા લાગ્યું.
મેં ક હ્યું , ”ચાલો હિસાબ ભુલી ને કામે વળગીએ. ”
ને હું ચુપચાપ મીઠું મીઠું મલકાતા નિઃશુલ્ક કામે વળગી

identity crisis !!

સુર્યનું કિરણ અને એની ગતિ

એક વાર સુર્યના કિરણને પોતાના અસ્તિત્વ વિશે શંકા ગઈ.
You know identity crisis !!
“કોણે કહ્યું હું છું.?”
સુર્યના કિરણે વિચાર્યું ,”કહેવાય છે કે હું અંધારાનો શત્રુ છું.”
“તો ચલ શત્રુ જ મારી શક્તિને પહેચાનશે”.
એમ વિચારી સુર્યનું કિરણ તો ચાલ્યું અંન્ધારાની વાટે.
જો કે અંધારાની વાટની સુર્યના કિરણને ખબર જ નહોતી.
એ તો લોકોએ કહેલા સુણેલા અંધારાના માર્ગે શોધ ચલાવતા ચાલ્યું અન્ધારાને શોધવા.
કહે છે આજ સુધી સુર્યના કિરણને અન્ધારાનો માર્ગ મળ્યો નથી માટે
દરિયામાં થોડીક ઝપકી ખાઈને સુર્યનું કિરણ ફરી પોતાની ઓળખ શોધવા નિકળી પડ્યું..
એણે સાંભળ્યું હતું કે
ચંદ્ર બહુ શીતળ હોય છે.
એટલે સુર્યનું કિરણ તો ચાલ્યું ચંદ્રની શોધમાં.
ચંદ્ર મળ્યો તો ખરો પણ સુર્યના કિરણને લાગ્યું થોડોક થાકેલો અને નિસ્તેજ લાગે છે
અને ચંદ્ર સાંભળ્યું હતું એટલો તેજસ્વી અને શીતળ તો નથી લાગતો.
ચન્દ્રએ થાકેલા સ્વરે કહ્યું,
”તમે છો પછી મારી આમ પણ શું જરૂર છે ?”
”તમને મારા સર્ટિફિકેટની શી જરૂરિઆત પડી? ”
”મારૂં તેજ તો તમારા અસ્તિત્વ થકી છે.
અને મારી શીતળતા તમારી ગેરહાજરી થકી.
તમે હાજર હોવ તો મારી શીતળતા ન હોય પણ તમારી હુંફ જ હોય”
સુર્યનું કિરણ આશ્ચર્યથી ચંદ્રની વાત સાંભળતું રહ્યું. કશુંક સમજાયું કશુંક ન સમજાયું.
અને ફરી પાછું ચાલ્યું પોતાના અસ્તિત્વની સાબિતિ લેવા.
એણે સાંભળ્યું હતું કે તુલસી ક્યારાનો દિવો થોડું ઘણું મારું કામ સાચવે છે.
તો ચાલ દિવાને પૂછી જોઉં, ”હું કોણ છું ને શા માટે છું ?”
પણ દિવો કહે, ”ઓ સુર્યજી !
મારૂં તેજ આ તેલમાંથી આવે છે અને આ તેલ જેમાથી આવે છે
તે તમારા તેજથીજ પોષાતી વનસ્પતિએ જ મને આપ્યું છે. ”
”હું તમને તમારા વિશે શું કહું?”
સુરજનું કિરણ તો નારાજ થઈ ને ગ્રહો,નક્ષત્રો, તારામંડળો અને નિહારિકાઓ પાસે ચાલ્યું
”અરે કોઈ તો કહો , હું કોણ છું ને મારૂં કામ શું છે?
મારી ઓળખ મારી identity શું છે? ”
ગ્રહો,નક્ષત્રો, તારામંડળો અને નિહારિકાઓ પોતાનું કામ કરવા માં મસ્ત હતાં
કોઈને જાણે ફૂરસદ જ નહોતી સુર્યકિરણની વેદનાની.
સુર્યકિરણને તો એટલે સુધી લાગ્યું કે કદાચ ગ્રહો,નક્ષત્રો, તારામંડળો અને નિહારિકાઓ જાણે
મરક મરક મલકી રહ્યાં હતાં કોઈને ઉત્તર આપવામાં જાણે રસ જ નહોતો એવું લાગ્યું.
એટલે સુર્યનું કિરણ ઉદાસ ઉદાસ થઈ ગયું .

ત્યાં ક્યાંકથી અવાજ આવ્યો, ”હું તું છે. ને તું હું છું”
કિરણે અહીં તહીં જોયું પણ કોઈ દેખાયું નહીં.
સુર્યના અવાજને કિરણ ઓળખે કે ન ઓળખે ,કિરણએ સુર્યની અભિવ્યક્તિ છે.
કિરણને એનું અસ્તિત્વ સમજાયું કે નહીં એને એની identityનો અર્થ જણાતો કે નહીં
એ એના જીવનનું કાર્ય પામ્યું કે નહીં એની મને ખબર નથી.
મને તો માત્ર એટલીજ ખબર છે કે સુર્યનું કિરણ પ્રકાશ આપ્યે જાય છે.
સુર્યનું કિરણ હુંફાળું છે અને સુર્યના કિરણની હાજરીથી અંધકાર ભાગી જાય છે.
હું તને ઓળખું છું કે નહીં.મને તારા અસ્તિત્વનો અર્થ જણાયો છે કે નહીં?
હું તારા સ્વરૂપ ને પામી શકી છું કે નહીં એનાથી શું ફરક પડે છે?
તું ઈશ્વરના અસ્તિત્વની કરિશ્મા ,એની રસિદ, એના અસ્તિત્વનો પૂરાવો છે.
તારા અસ્તિત્વ થકી હું પ્રકાશિત થાઉં છું
તારા અસ્તિત્વ થકી મને ઊષ્મા મળે છે એ કાંઈ નાની સુની વાત છે ?
તારાજ અસ્તિત્વ ની શોધ માંડી ને બેઠો છે ?
તું ઈશ્વરનો પૂરાવો છે.
બસ પૂછ પૂછ ન કર.
તારે કશું બનવાનું નથી. તું જે હોવો જોઈએ તેજ છે.
બસ કંઈક બનવાથી કંઈક હોવા તરફની તારી ગતિ ચાલૂ રાખજે.
”Becoming થી Being” તરફની તારી ગતિ.

આપણા લોકો

આપણા શરીર માં મોટા ભાગ ના અવયવો એવીરીતે ગોઠવાએલા છે કે એક સરખુ કામ કરનાર સેલ [cell]કોષો એક સાથે રહેતા હોય છે.. લીવરમાં શરીરના કેમિક્લ કામકાજ વાળા રહે.બ્રેઈન માં વિવિધ અક્કલ ના કોષ રહે વગેરે.

પણ શરીર ના endocrine system માં એવી રચના છે કે એક બીજા સાથે કામ થી સંકળાએલા હોવા છતાં ખૂબ દૂર દૂર રહેલા છે. એ બધાને જોડનાર માત્ર endocrine secretions [hormones] હોય.
મારું એમ માનવું છે કે આખુ વિશ્વ એક બોડી છે જેમાં endocrine ગ્લેંડ ની જેમ કેટલાક લોકો અને તમે જોડાયલા તો હોવ ૢ એ તમારા કુટુંબનાં પણ હોય એમ છતાં જે તમારાથી ખૂબ દૂર રહેતા હોય જાણે તમે એને ઓળખતાજ ન હોવ .. તમારી સાથે કેટલીક આંતરિક સંવેદનાથી જોડાયલા હોવ.આવા લોકો ખોવાયલા લાગે. એવું લાગે કે તમે એકલા જ છો. પણ એ આંતરીક સંવેદના અને ચેતના તમને પરસ્પર મેળવી આપે. મારા મતે શબ્દો એ endocrine secretions [hormones] જેવા છે જે આપણાં કુટુંબીઓને શોધી આપે [એ વાત જુદી છે કે શક્ય છે કે તમને હું તમારી ન લાગતી હોઉં પણ મને તો તમે મારા કુટુંબી જેવા લાગો છો.].

સત્યનો સથવારો

સત્યનો સથવારો


એક છે સત્ય
સત્યનું તો ભાઈ એવું..
કે
તે એકલું એકલું ક્યારે ક્યાંય ન જાય. .

એ જ્યારે જ્યારે, જ્યાં જ્યાંજાય, ત્યાં ત્યાં વિશ્વાસ સાથે ને સાથે જ જાય.

કોઈને વિશ્વાસ દેખાય. કોઈને ન દેખાય.

પણ સત્યનો અને વિશ્વાસનો સ્વભાવ જ એવો.
કે
બન્ને એક બીજાથી વિખુટા ન પડે.
સત્ય હોય ત્યાં લોકો વિશ્વાસ કરે , કરે અને કરે જ.
એક હતું અસત્ય.
અસત્યનું તો ભાઈ એવું કે તે એકલું એકલું ક્યારેય ક્યાંય ન જાય.
એ જ્યારે જ્યાં જાય ત્યાં અવિશ્વાસ સાથે ને સાથે જ જાય.
કોઈને અવિશ્વાસ દેખાય. કોઈને ન દેખાય.
પણ અસત્યનો અને અવિશ્વાસનો સ્વભાવ જ એવો
કે
બન્ને એક બીજાથી વિખુટા ન પડે.
અસત્ય હોય ત્યાં લોકો અવિશ્વાસ કરે, કરે અને કરે જ. સત્યની આંગળી પકડનારનો આજે નહીં તો કાલે સહુ વિશ્વાસ કરે, કરે ને કરે જ .

અસત્યની આંગળી પકડનારનો સહુ આજે નહીં તો કાલે સહુ અવિશ્વાસ કરે ,કરે ને કરે જ.
ઓઘડ અસત્ય નો હાથ ખેંચી ખેંચી ને ચાલે છે અને આશા રાખે છે કે સહુ એનો વિશ્વાસ કરે

બોઘડે સત્ય ની આંગ ળી પકડી રાખી છે. અને
એને ખબર પડે, કે એ ફિકર કરે કે ન કરે.
સહુ એનો વિશ્વાસ કરે, કરે ને કરે જ .
ઓઘડને કોણ કહે કે ભાઈ સત્યની આંગળી પકડને !

તો તારી આજુ બાજુ તારો વિશ્વાસ કરનારાઓથી જ તું ઘેરાએલો રહેશે.
લો જે આગળ ઉપર કહેવાઈ ચૂક્યું હતું તે આજે ફરી મેં કહી દીઘુ

ગળેપડુ ભૂલ

ગળેપડુ ભૂલ

એક હતી ભૂલ.
ભૂલનું કોઈ નામ નહીં.
ભૂલનું તો કોઈ ઠામ નહીં
ત્યાં પડી બૂમ.
”ભૂલ કોની છે? ”
”ભૂલ કોની છે? ”
મેં કહ્યું ,”ભૂલ મારી નથી”
એણે કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.” તેં કહ્યું ,”ભૂલ મારી નથી.”
તેણે કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી” ઓલાએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.”
પેલાએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.”
ઓલીએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.” પેલીએ કહ્યું,” ભૂલ મારી નથી.”
ભૂલ તો ભાઈ જે હસે ,જે હસે ,જે હસે.
ફરી બૂમ પડી,”આ ભૂલ કોની છે?”
ભૂલ કોઈની નહીં.
પણ ભૂલ તો ભાઈ બહુ ચીટકુ મેં કહ્યું ,” લાવ જોઉં તો ખરી,આ ભૂલ કોની છે?” ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ભૂલ તો મારે ગળે પડી.......
તેં જરા કૂતૂહલથી પૂછ્યું ,”આ ભૂલ કોનીછે?”
ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ભૂલ તો ભાઈ તારે ગળે પડી. ઓલાએ પૂછ્યું,” આ ભૂલ કોની છે?” ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ગળે પડું ભૂલ તો ભાઈ ઓલાને ગળે પડી
પેલાએ પૂછ્યું,” આ ભૂલ કોની છે?”
ભૂલ તો ભાઈ વેંત વધી ગઈ.
ને
ભૂલ તો પેલાને ગળે વળગી.
ઓલીએ, પેલીએ, સહુએ પૂછ પૂછ કર્યા કર્યું.
ભૂલ તો ભાઈ વેંત વેંત વધતીજ ગઈ. વધતીજ ગઈ.. અને
ભૂલ તો ઓલીને, પેલીને ,અને સહુને ગળે લટકી પડી
ઓઘડ હોય તે પૂછ પૂછ કરે ,” ભૂલ કોની છે?”
બોઘડ કંઈ પૂછે નહીં કે ભૂલ કોની છે?
બોઘડ ભૂલને ઓળખી લે.
અને માફીનાં ચિપિયાથી ઉંચકી લે.
માફી પાસે આવે એટલે ભૂલ વેંત વેંત નમતી જાય.
જેટલી વાર માફ ક રો એટલે ભૂલ વેંત ઘટતી જાય.
દીલ માંથી નીકળેલી માફી, અડે એટલે ભૂલ ગાયબ થઈ જાય.
ભૂલ ને પૂછો કે ,”ભૂલ કોની ?”
તો ભૂલ ગળે પડે.
ભૂલ ને માફીથી પકડો તો ભૂલ ઓગળી જાય. ઓઘડને કોણ કહે ?
કે
ભાઈ ભૂલને માત્ર માફીના ચિપિયાથીજ અડાય.
લો આ જે આગળ ઉપર કહેવાઈ ચૂક્યું હતું તે આજે ફરી મેં કહી દીઘું.

એપ્રિલ-10

what do i select???

Your choice.


I had three friends..

i offered them gifts---some necklaces

One girl selected gift quickly and put it around her neck

And was happy.

Second one thought and thought and asked which gift should she select???

There were two necklaces she looked ,

out of which she asked her friend to help her select.

Her friend suggested one. She picked it up and was happy.

The third girl was now left with the remaining necklaces.

She would not and could not decide.

She went on and on asking friends to help.

One friend recommended one and the other suggested another necklaces.

So she went on and on. She asked me.

I told her one which would look rather unusual and

yet simple and would suit her in any outfit.

She selected some other necklace.

her face looked confused.

Gift did not make her happy. Because she had option.

If she had only one gift “brown paper packet tied up with strings “

Would it have become her favorite???

Why should an option offered , deprive one of happiness????

Which dress do you choose from???

For me either is fine since both indeed are colored with love and are fantaboulous since it is a gift for me.

My Life is a gift to me.

So I am going to choose to be happy!!!!!!

5-Apr-10

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

ભલુ થજો ભગવાનનું કે તું છે !

શુક્રિયા

કોઈક દિવસ હું મારું નામ ભૂલી જાઉં તો !

ભલુ થજો ભગવાનનું કે તું છે !

એટલે :

તું મને મારું નામ યાદ અપાવશે.

કોઈક દિવસ હું મારું અસ્તિત્વ ભૂલી જાઉં તો

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે. !

એટલે :

તું મને મારું અસ્તિત્વ યાદ અપાવશે.

કોઈક દિવસ હું મને પ્રેમ કરવાનું ભૂલી જાઉં તો

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

એટલે :

તું મને મને પ્રેમ કરવાનું યાદ નહીં અપાવે તો ય ચાલશે


તું મને ચાહે છે એટલું પર્યાપ્ત છે.


નામ :ઠામ : ગામ : કામ : બધ્ધું ભૂલી જઈશ તો ચાલશે .

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

એટલે :

તને હું યાદ છું મારે માટે એટલું જ પર્યાપ્ત છે.

એટલે તો તારા આપેલા નામથી ઓળખાઈશ હું

એટલે જ તું ઓળખશે એ ઓળખથી ઓળખીશ હું જ મને

ભલુ થજો ભગવાન નું કે તું છે

એટલે :

તારા થકી ઓળખીશ હું જ મને.


અપરાજિતા